من دل به زیبایی، به خوبی میسپارم؛دینم این است . من مهربانی را ستبیش میکنم ؛آیینم این است .
من رنجها را با صبوری میپذیرم؛ من زندگی را دوست دارم؛ انسان و باران و چمن را میستایم . انسان و
باران و چمن را میسرایم ،،،در این گذرگه ... بگذار خود را گم کنم ......... بگذار از این ره بگذرم با
دوست...با دوست....
نوشته شده در تاریخ شنبه 88/4/13 توسط شیطونک